Gönlümüzün kaydığı herkese olur olmaz açıldık. Sonuç hep hüsran oldu azizim. Suç bende değil. Kaderde belki de. Bu dünyaya talihsiz gelmişiz. Yüz güzelliği desen yok. Poy pos desen vasata bile razıyız. Oda yok. Ağzımız da laf yapmıyor ki birini kandıralım. Sonuç olarak canım kardeşim. Bulamıyorum birisini. Kimse beni istemiyor. Aslında Allah kimseyi tek yaratmamış lakin ben neden yalnızım bilemedim.
Aslında ben şiirleri sevmem
zaten şiirlerde beni pek sevmez.
Bizi de hep sevdiklerimiz üzdü. ufak sözlere incindik. Acılarımız depreşti. Kavruldu. Mahvolduk. Kimsemiz kalmadı. Duymadığımız söz kalmadı. O söz var ya o söz canımı çok yaktı. Beni de yalnız bıraktı gitti. Çok üzüldüm sonuçta. Bu kadar yazmazdım ama yazmak zorundaım.
